احکام روزه مسافر

«١٣٧» مسافر نمی‌تواند در سفر روزه بگيرد، مگر اينکه روزه گرفتن در سفر را نذر کرده باشد، که در اين صورت روزه گرفتن صحيح است، و بنا بر احتياط واجب روزه مستحبی را در سفر به نيت رجاء بايد گرفت، مگر در مدينه مشرفه که بنا بر روايت، مسافر می‌تواند برای برآورده شدن حاجت سه روز روزه بگيرد.

«١٣٨» مسافری که نماز چهار رکعتی او شکسته است، نمی‌تواند در سفر روزه بگيرد، ولی مسافری که نماز او تمام، يعنی چهار رکعتی است، بايد در حال سفر هم روزه‌اش را بگيرد، و تفصيل مسائل در نماز مسافر گذشت.

«١٣٩» اگر مسافر قبل از ظهر به سفر رود روزه‌اش باطل می‌شود، چه از شب نيت مسافرت داشته باشد يا نه، ولی احتياط مستحب اين است که اگر از شب قبل تصميم مسافرت نداشته، مسافرت نکند.

«١۴٠» اگر مسافر بعد از ظهر از مسافرت برگردد و ظهر آن روز در جايی که نماز تمام است نباشد، روزه آن روز باطل است، ولی اگر قبل از ظهر برگردد، در صورتی که افطار نکرده باشد، روزه آن روز بر او واجب می‌شود، بنابراين بايد نيت روزه بکند و روزه‌اش هم صحيح است.

«١۴١» اگر فراموش کند که مسافر است، يا فراموش کند که روزه مسافر باطل است و در سفر روزه بگيرد، روزه‌اش باطل است.

«١۴٢» اگر مسافر نداند که روزه در سفر صحيح نيست و روزه بگيرد روزه‌اش صحيح است.

لینک استفتائات (نماز و روزه مسافر)

لینک استفتائات (مسافت شرعی)

لینک استفتائات (وطن)

لینک استفتائات (حد ترخص)

لینک استفتائات (قصد اقامت ده روز)